اندیشه فولادوند، از نسل شاعران برآمده از موج ادبی دهه‌ی ۷۰ است.

🔹حسین لامعی: اندیشه فولادوند، از نسل شاعران برآمده از موج ادبی دهه‌ی ۷۰ است... نسلی که در شعر، ورای مضمون، تکیه بر بازی‌های زبانی -در جایگاهِ فرمالیستی‌اش- داشت و «کلمه» و موسیقی نهفته در واژگان را، در شعر، اولویّت می‌داد. نسلی از شاعران، که به دلیلِ آوانگاردیسمِ رویکردشان، و شکاف‌هایشان با سنّتِ ادبی-شعریِ کلاسیکِ ایران اشعارشان ، مخاطب عام نیافت و به همین دلیل، بیشتر در محافل ادبی مخاطب جدی خود را یافت.

🔹فولادوند، توسط مسعود کیمیایی، پا به سینما گذاشت؛آن هم به دلیلِ علاقه‌ی کیمیایی به اشعارِ او... و از آن پس، زندگانیِ این شاعر، به مسیری رفت که تاکنون، سایه‌ی آن مسیر، بر تمامِ فعالیت‌هایش گسترده است.سایه‌ای که او در این گفت‌وگو، آن را، در ابعادِ وسیع‌ترش، سایه‌ای لرزان و مغشوش و سرکوب‌شده می‌خوانَد. سایه‌ی زیست و فعالیت‌های «شخصی - اجتماعی - هنریِ» نسلی پُر جنب و جوش، که به آرامی، دارد پا به میان‌سالی می‌گذارد ولی، بیش از هر زمانی، خود را نسبت به آرزوها و ایده‌آل‌هاش، دور و منقطع می‌بیند...