واکنش‌ها به «لایه‌های دروغ»، ساخته رامین سهراب

آریا قریشی(منفی):«وقتی منطق داستانی شما در حد بازی‌های رایانه‌ای ۲۵ سال قبل باشد (حذف روند رو به جلوی داستان و بسنده کردن به درگیری‌های متوالی برای رسیدن به غول مرحله آخر)؛ وقتی شخصیت پردازی را فراموش کنید و خط نحیف داستانی‌تان فقط بهانه‌ای برای زد و خوردهای متوالی باشد؛ و وقتی تمام داشته‌هایتان چیزی جز تقلیدی عمدتا ناشیانه از اکشن های درجه ۳ نباشد، عجیب نیست که حاصل کار شما فیلمی در اندازه‌های «لایه‌های دروغ» می‌شود. با نمایش یک خانه سنتی و یک قهوه‌خانه، نمی‌توان ژانر _ اتفاقا _ پیچیده‌ای همچون اکشن را بومی کرد. البته از حق نگذریم. سطح اجرای برخی از سکانس های درگیری‌ بالاتر از چیزی است که از یک اکشن ایرانی (با توجه به نمونه‌های فاجعه‌بار پیشین) انتظار داریم. اما مشکل اساسی این است که اکشن‌های کم‌کیفیت بومی تا زمانی از سوی مخاطب پذیرفته می‌شدند که امکان چندانی برای دسترسی به نمونه‌های اصل وجود نداشت. در سال ۲۰۲۲ واقعا چه انگیزه‌‌ای برای تماشای یک نمونه بدلی از چنین فیلم‌هایی وجود دارد؟»
.
علی ملاصالحی(منفی): «لایه‌های دروغ» از آن فیلم‌هایی هست که دائما شما را سوپرایز می‌کند! ابتدا فکر می‌کنید با یک زی‌مووی روبرو هستید که کمدی ناخواسته شده و شما نشسته‌اید که از حسابی به آن بخندید و لذت ببرید. اما آنچه شگفت‌زده‌تان می‌کند، کیفیت بالای سکانس‌های درگیری تن‌به‌تن است که واقعا از سطح سینمای ایران بالاتر است. در نتیجه با یک فیلم روبرو هستید که صحنه‌های اکشن درجه یکی دارد، ولی در باقی صحنه‌ها یک کمدی‌ناخواسته است که از فیلمنامه تا بازی همه‌اش سوژه برای خنده می‌دهد. امیدوارم رامین سهراب به یکی از بزرگترین طراحان اکشن سینمای ایران بدل شود ولی در بقیه بخش‌ها از کمک بزرگان آن عرصه‌ها کمک بگیرد.»
https://cinemadailytv.com/vdcbusb8prhb5.iur.html